Działania EIOPA w dziedzinie ubezpieczeń katastroficznych

W dniu 4 grudnia, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Organ ds. emerytur (EIOPA) uruchomił swoją pierwszą pilotażowy projekt analizujący luki w ochronie ubezpieczeniowej od katastrof naturalnych. Celem jest zaprezentowanie czynników wpływających na luki w ochronie ubezpieczeniowej, co ma na celu określenie środków które pomogą w zmniejszeniu strat społecznych w przypadku naturalnych katastrof.

EIOPA wyjaśnił, że w przeszłości tylko 35% łącznych strat spowodowane ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi i klimatycznymi na całym świecie Europa była ubezpieczona. Oczekuje się, że straty w nieruchomościach i przedsiębiorstwach będą wzrastać z powodu zmian klimatycznych. W odpowiedzi na rosnące ryzyko związane z klimatem, cena ubezpieczenia będzie również rosnąć. W perspektywie średnio- i długoterminowej, może to doprowadzić do niedostępności ubezpieczenia dla obywateli oraz przedsiębiorców, co prowadzi do dalszego poszerzenia luki w ochronie ubezpieczeniowej.

Analiza przeprowadzona przez EIOPA gromadzi dane dotyczące gospodarki i ubezpieczone straty, słabe punkty i ekspozycję na ryzyko, a także zakres dostępnego ubezpieczenia we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej. Celem jej jest umożliwienie podejmowania decyzji opartych w sprawie środków mających na celu zwiększyć odporność społeczeństwa na katastrofy naturalne. Jednocześnie, analiza ta ma na celu zwiększenie świadomości co do istnienia luki w ochronnie ubezpieczeniowej, promować podejście do zarządzania lukami w ochronie w oparciu o dane naukowe i odpowiednie podejmowania decyzji. Podejście to pomoże w identyfikacji zagrożonych regionów, czynniki związane z luką w ochronie, a także określenie proaktywnych działań zapobiegawczych.

Więcej na ten temat można przeczytać na stronie EIOPA: https://www.eiopa.europa.eu/content/pilot-dashboard-insurance-protection-gap-natural-catastrophes_en

Oraz w newsletterze BIPAR [link] który bierze udział w obradach okrągłego stołu poświęconego kwestiom zrównoważonego rozwoju, działań w zakresie ujawniania informacji i sprawozdawczości niefinansowej, luki w ochronie przed katastrofami naturalnymi, w tym analizy wrażliwości na ryzyko przejścia.

Dyrektywa w sprawie odpowiedzialności za szkody w środowisku (ELD)

W dniu 16 listopada BIPAR zorganizował webinarium na temat ubezpieczeń od odpowiedzialności za szkody w środowisku. Prelegentami byli przedstawiciele Komisji Europejskiej oraz Koenraad DE STICKERE, członek Grupy Roboczej BIPAR ds. odpowiedzialności za szkody w środowisku i lider praktyki środowiskowej w Marsh Belgium.

Poniżej prezentujemy główne wnioski zaprezentowane podczas webinarium. Dysponujemy dodatkowymi materiałami w języku angielskim i na życzenie Państwa możemy je udostępnić:

Zabezpieczenie finansowe szkód w środowisku

• przedwczesne i niezalecane, aby Komisja Europejska wprowadziła zharmonizowane obowiązkowe zabezpieczenie finansowe dla zobowiązań wynikających z dyrektywy ELD;
• przedwczesne i niezalecane, aby Komisja Europejska ustanowiła fundusz UE na wypadek katastrof przemysłowych;
• państwa członkowskie, które nie wprowadziły obowiązkowego zabezpieczenia finansowego zobowiązań wynikających z dyrektywy ELD, powinny rozważyć rozszerzenie istniejących wymogów dotyczących działalności związanej z odpadami, zezwoleń na zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrolę oraz zakładów Seveso III w celu uwzględnienia wymogów wynikających z dyrektywy ELD;
• państwa członkowskie powinny rozważyć nałożenie odpowiedzialności wtórnej w przypadku niewypłacalności operatora lub braku możliwości dokonania zapłaty w inny sposób;
• zachęcanie do egzekwowania dyrektywy ELD poprzez ułatwianie właściwym organom jej egzekwowania
• należy dokonać przeglądu środków podjętych przez państwa członkowskie i organizacje w celu zachęcenia podmiotów gospodarczych do przeprowadzania ocen ryzyka w zakresie szkód w środowisku (w powiązaniu z zaleceniem dotyczącym programu szkoleń w całej UE);
• ochrona środowiska naturalnego i portfela publicznego przed eksternalizacją odpowiedzialności za szkody wyrządzone środowisku naturalnemu na mocy dyrektywy ELD.

Celem szczegółowym jest pomoc Komisji i państwom członkowskim w zwiększeniu zapotrzebowania na ubezpieczenie od odpowiedzialności z tytułu dyrektywy ELD, a tym samym jego dostępności, poprzez zwiększenie egzekwowania dyrektywy ELD przez właściwe organy w całej UE. Prace są w toku i powinny zostać zakończone do końca sierpnia 2021 r. BIPAR będzie nadal monitorował te prace.

18 listopada 2020 Komisja przyjęła nowy wieloletni program prac ELD na lata 2021-2024. Kontynuując ostatni program prac, Komisja będzie realizowała trzy obszary robocze:

• Wspieranie wdrażania ELD (w tym programów szkoleniowych)
• Promowanie zabezpieczenia finansowego dla zobowiązań związanych z ELD, tak aby zapewnić, że potencjalnie odpowiedzialne podmioty objęte odpowiedzialnością na zasadzie ryzyka mają wystarczającą zdolność finansową, aby wypełnić swoje zobowiązania
• Dostarczanie lepszych informacji jakościowych i ilościowych

BIPAR będzie nadal monitorował dyskusje nad tym sprawozdaniem z własnej inicjatywy w Parlamencie.

Dyrektywa w sprawie odpowiedzialności za środowisko (ELD) została przyjęta w 2004 r. i ostatnio częściowo zmieniona w 2019 r. (sprawozdawczość). Ogólnym celem dyrektywy ELD jest stosowanie wspólnych, prawnie wiążących norm UE mających na celu ograniczenie szkód w zasobach naturalnych. Ustanawia ona ramy odpowiedzialności za środowisko w celu zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu w stanie przeduszkodzeniowym, jeśli są one spowodowane przez podmioty gospodarcze. Zawiera ona zasadę „zanieczyszczający płaci”.

Jedną z kwestii, które pojawiły się na przestrzeni lat w dyskusji na szczeblu europejskim, jest dostępność (po rozsądnych kosztach) ubezpieczeń i innych rodzajów zabezpieczeń finansowych oraz konieczność wprowadzenia obowiązkowych zabezpieczeń finansowych lub ich brak.

W wyniku kontroli wdrożenia dyrektywy stwierdzono, że brak danych dotyczących przypadków ELD i porównywalnych zdarzeń/wypadków rozpatrywanych na mocy przepisów krajowych był przyczyną ograniczonego wpływu dyrektywy na zapobieganie szkodom w środowisku i ich naprawianie.

Przegląd dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (DAC)

Komisja Europejska opublikowała wstępną ocenę skutków dotyczącą przyszłego przeglądu dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do transgranicznych porozumień podlegających obowiązkowi sprawozdawczemu (DAC8).

Dyrektywa w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania – DAC6 – weszła w życie w dniu 25 czerwca 2018 r. i wprowadza obowiązek szerokiego kwalifikowania podmiotów jako „pośredników”, w tym jako pośredników ubezpieczeniowych i finansowych, w kontekście obowiązku ujawniania krajowym organom podatkowym niektórych transgranicznych uzgodnień podatkowych postrzeganych jako potencjalnie agresywne. Zmiana dyrektywy ma na celu poprawę współpracy między krajowymi organami podatkowymi, w szczególności w nowych obszarach, takich jak aktywa kryptograficzne i pieniądz elektroniczny. Inicjatywa ta powinna dostarczyć administracjom podatkowym informacji umożliwiających identyfikację podatników, którzy aktywnie korzystają z tych nowych środków wymiany w celu ograniczenia oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania. Ponadto inicjatywa ma na celu zaradzenie brakowi efektywności obowiązującej dyrektywy oraz różnicom między państwami członkowskimi w odniesieniu do stosowanych sankcji.

Inicjatywa będzie musiała zdefiniować aktywa kryptograficzne w celu określenia zakresu przedmiotowego dyrektywy, jak również zidentyfikowania odpowiednich pośredników do celów podatkowych, wspólnej sprawozdawczości i należytej staranności. Przygotowywana jest ocena skutków w celu wsparcia przygotowania zmian w dyrektywie. W ocenie skutków rozważone zostanie, które aktywa powinny zostać objęte zakresem dyrektywy, na przykład czy tzw. stabilne monety i pieniądz elektroniczny powinny zostać objęte zakresem dyrektywy.

Konsultacje z EIOPA w sprawie projektu wytycznych dla Komisji Europejskiej dotyczących sprawozdawczości w zakresie działalności związanej z taksonomią

EIOPA, opublikowała konsultacje na temat przed przedstawieniem swojej opinii dla Komisji Europejskiej, określając, jakie informacje powinny być przedstawiane i w jaki sposób, przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji podlegające dyrektywie w sprawie sprawozdań niefinansowych (NFRD), zgodnie z rozporządzeniem w sprawie taksonomii (art. 8).

Rozporządzenie w sprawie taksonomii zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym UE w dniu 22 czerwca 2020 r. i weszło w życie 20 dni później. Będzie ono stosowane stopniowo od stycznia 2022 r. w odniesieniu do dwóch pierwszych celów w zakresie ochrony środowiska. Ponadto NFRD obejmuje swoim zakresem duże spółki (dużych emitentów giełdowych, duże banki, dużych ubezpieczycieli) zatrudniające ponad 500 pracowników i wymaga od nich zamieszczania sprawozdań niefinansowych w ramach ich rocznych publicznych obowiązków sprawozdawczych.

Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia w sprawie taksonomii nakłada na Komisję obowiązek przyjęcia aktu delegowanego w celu uzupełnienia powyższych obowiązków poprzez określenie treści, sposobu prezentacji i metodologii informacji, które mają być ujawniane zarówno przez instytucje finansowe, jak i niefinansowe podlegające NFRD. Komisja jest zobowiązana do przyjęcia aktu delegowanego do dnia 1 czerwca 2021 r.

W dokumencie konsultacyjnym EIOPA wspomniano, że usługi oferowane przez ubezpieczycieli, które nie są bezpośrednio związane z działalnością ubezpieczeniową, ale mogą umożliwiać prowadzenie działalności istotnej z punktu widzenia taksonomii, takiej jak usługi doradcze, mogą być rozliczane oddzielnie i nie mogą być wliczane do obrotu/składek przypisanych brutto. W zależności od znaczenia takich usług i jeżeli nie są one uwzględniane w wynikach ubezpieczenia innego niż ubezpieczenie na życie, mogą być dodawane jako przychód z usług dodatkowych lub wspomagających.

 Pozwy zbiorowe

W dniu 4 grudnia 2020 r. w Dzienniku Urzędowym UE opublikowano dyrektywę w sprawie pozwów zbiorowych w celu ochrony zbiorowych interesów konsumentów (dyrektywa o dochodzeniu roszczeń zbiorowych) (dyrektywa 2020/1828). Dyrektywa obejmuje naruszenia przepisów dotyczących usług finansowych i ubezpieczeniowych, w tym IDD (art. 17-24 i 28-30), MiFID II (art. 24-29), PRIIP, Solvency II i GDPR (wymienione w załączniku I do proponowanej dyrektywy).

Państwa Członkowskie przyjmą i opublikują do dnia 25 grudnia 2022 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 25 czerwca 2023 r.

Więcej aktualności:

 
Newsletter BIPAR z 7 grudnia 2020
Newsletter BIPAR z 27 listopada 2020